Παραδοσιακά παιχνίδια της Κύπρου
Τα παιγνίδια του λαού της Κύπρου αποτελούν πολύτιμη πολιτισμική κληρονομιά του, όπως και τα άλλα παρόμοια κληροδοτήματα, δηλαδή τα παραμύθια, τα τραγούδια, οι παροιμίες κ.ά. Κάποια παιχνίδια δε θα πάψουν ποτέ να συναρπάζουν κάθε παιδί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δε θα τα δούμε στις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων με παιδικά παιχνίδια, ούτε μπορούν να αντικατασταθούν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας.
Κάνουν τους ελάχιστους παιδότοπους των τσιμεντουπόλεων που δημιουργήσαμε, τις πυλωτές των πολυκατοικιών που χτίσαμε, τις μικρές, μέχρι ανύπαρκτες, αυλές των σχολείων μας, τις πλατείες των χωριών μας, αλλά και κάθε ελεύθερο χώρο για παιχνίδι στη φύση, να βουίζουν από ένα χαρούμενο μελίσσι. Δεν είναι άλλα από τα παραδοσιακά παιχνίδια που περνούν από γενιά σε γενιά.
Κάνουν τους ελάχιστους παιδότοπους των τσιμεντουπόλεων που δημιουργήσαμε, τις πυλωτές των πολυκατοικιών που χτίσαμε, τις μικρές, μέχρι ανύπαρκτες, αυλές των σχολείων μας, τις πλατείες των χωριών μας, αλλά και κάθε ελεύθερο χώρο για παιχνίδι στη φύση, να βουίζουν από ένα χαρούμενο μελίσσι. Δεν είναι άλλα από τα παραδοσιακά παιχνίδια που περνούν από γενιά σε γενιά.
8. Ξεροπόταμος
Είναι ένα ομαδικό παιγχνίδι χωρίς στοιχεία συναγωνισμού, χωρίς νικητές και ηττημένους. Μάλλον πρόκειται για παιγνίδι γυμναστικής με διασκεδαστικό περιεχόμενο. Παιζόταν παλιά στα πανηγύρια και, καθώς κανένας από τους παίχτες δεν έχει λόγο να το σταματήσει αυτός, διαρκούσε πολλή ώρα, τόσο που μερικές φορές άφηνε μια γεύση βαρεμάρας. Περιγραφή παιχνιδιού: Όλα τα μέλη της παρέας μπαίνουν στη σειρά με μέτωπο προς τα έξω, απέχοντας δυο ώς τρία μέτρα μεταξύ τους. Σκύβουν, έτσι που το κορμί τους να σχηματίζει γωνία, στερεώνουν τα χέρια με τις παλάμες στα γόνατα και χαμηλώνουν όσο γίνεται το κεφάλι. Όταν όλοι είναι έτοιμοι, ο τελευταίος σηκώνεται, τρέχει και πηδά με το κατάλληλο άλμα εφαλτηρίου πάνω από τους συμπαίχτες του μέχρι και τον τελευταίο. Αμέσως ξανασκύβει στην επόμενη θέση με τον ίδιο όπως στην αρχή τρόπο. |
Στο μεταξύ ο δεύτερος, μόλις πηδήσει από πάνω του ο πρώτος, σηκώνεται και αυτός και πηδώντας πάνω από τους συμπαίχτες του τον ακολουθεί, πηδώντας τώρα αυτός και πάνω από τον προηγούμενο που έχει στο μεταξύ σκύψει, και σκύβει και αυτός παίρνοντας την κατάλληλη θέση. Εννοείται ότι η πορεία του «ξεροπόταμου» που σχηματίζεται από τους παίχτες ακολουθεί τη διαμόρφωση του χώρου μέσα στον οποίο οργανώνεται το παιγνίδι και είναι δυνατό σχηματίζοντας κύκλο να επανέρχεται στην πρώτη του …κοίτη. Φυσικά ο τρίτος ακολουθεί το δεύτερο, ο τέταρτος τον τρίτο κ.ού.κ. μέχρι να ξαναπηδήσει ο πρώτος, σε ατέρμονα σειρά.
Το παιχνίδι τελειώνει μόνο με πρωτοβουλία εκείνου που έχει σειρά να πηδήσει πάνω από τους άλλους. Αν αυτός παραιτηθεί από το …δικαίωμά του, το παιχνίδι ολοκληρώνεται, χωρίς, βέβαια να αποκλείεται η επανέναρξή του με ελλιπή ή νέα σύνθεση της παρέας. Υγιεινός τρόπος να σκοτώνει κανείς την ώρα του! |
9. Πρώτη ελιά
Είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι μικρής παρέας φίλων. Παίζεται συνήθως από εφήβους ή πολύ νεαρά άτομα.
Περιγραφή παιχνιδιού:
Στην αρχή ρίχνεται κλήρος για να βρεθεί ο "άτυχος" που θα αναλάβει το ρόλο της "ελιάς".
Το παιδί που έχει κληρωθεί θα πρέπει να σκύψει κάθετα προς τη φορά της κίνησης για να πηδήσουν από πάνω του τα υπόλοιπα μέλη της παρέας με δεκαπέντε διαφορετικούς τρόπους! Τη θέση του θα πάρει ο παίχτης που τυχόν δε θα καταφέρει να εκτελέσει σωστά και με πλήρη ακρίβεια κάποιο άλμα.
Όταν ο παίχτης που διαδραματίζει την ελιά απελευθερωθεί, πρέπει, πριν συνεχιστεί το παιχνίδι από το σημείο της αλλαγής, να εκτελέσει επιτυχώς όλα τα άλματα που πραγματοποίησαν οι άλλοι όσο αυτός ήταν ελιά. Αν κάπου αποτύχει, φυσικά ξαναγίνεται ελιά. (Πηγή εικόνας: Από το βιβλίο "Παραδοσιακά Παιδικά Παιχνίδια": Παιχνίδι "Πρώτη ελιά" στο Πλωμάρι Λέσβου). Τα δεκαπέντε άλματα με τον τρόπο της εκτέλεσής τους είναι:
Είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι μικρής παρέας φίλων. Παίζεται συνήθως από εφήβους ή πολύ νεαρά άτομα.
Περιγραφή παιχνιδιού:
Στην αρχή ρίχνεται κλήρος για να βρεθεί ο "άτυχος" που θα αναλάβει το ρόλο της "ελιάς".
Το παιδί που έχει κληρωθεί θα πρέπει να σκύψει κάθετα προς τη φορά της κίνησης για να πηδήσουν από πάνω του τα υπόλοιπα μέλη της παρέας με δεκαπέντε διαφορετικούς τρόπους! Τη θέση του θα πάρει ο παίχτης που τυχόν δε θα καταφέρει να εκτελέσει σωστά και με πλήρη ακρίβεια κάποιο άλμα.
Όταν ο παίχτης που διαδραματίζει την ελιά απελευθερωθεί, πρέπει, πριν συνεχιστεί το παιχνίδι από το σημείο της αλλαγής, να εκτελέσει επιτυχώς όλα τα άλματα που πραγματοποίησαν οι άλλοι όσο αυτός ήταν ελιά. Αν κάπου αποτύχει, φυσικά ξαναγίνεται ελιά. (Πηγή εικόνας: Από το βιβλίο "Παραδοσιακά Παιδικά Παιχνίδια": Παιχνίδι "Πρώτη ελιά" στο Πλωμάρι Λέσβου). Τα δεκαπέντε άλματα με τον τρόπο της εκτέλεσής τους είναι:
*Πρώτη ελιά (απλό άλμα πάνω από το σκυφτό συμπαίχτη με στήριξη των
παλαμών των χεριών στην πλάτη του),
*Δεύτερη με τα κλωνιά (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι κατά την προσγείωση απαιτείται να σηκώσει ο παίχτης ψηλά και τα δυο του χέρια), *Τρίτη τζ’ άλλη μια (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει μόλις προσγειωθεί να τρέξει χωρίς χρονοτριβή να ξαναμπεί στη σειρά του για το επόμενο άλμα), *Τέταρτη καθιστή (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει καθώς κατεβαίνει να καθίσει ελαφρά στο πλευρό του σκυφτού), *Πέμπτη τζ’ άντζιστη (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει να πάρει πολλή φόρα, έτσι που να περάσει χωρίς να ακουμπήσει σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του σκυφτού, πέρα από την πλάτη με τις παλάμες του), *Έκτη, κλωτσιά του Νικολή (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει καθώς κατεβαίνει να δώσει κλωτσιά με το πόδι του στους μηρούς του σκυφτού), *Στρατιωτάκια (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει να πάρει πολλή φόρα, έτσι που να προσγειωθεί και να ακινητοποιηθεί αρκετά μακριά από το σκυφτό, ώστε να αφήσει περιθώριο να προσγειωθούν πίσω του όλοι οι επόμενοι), *Αεροπλανάκια (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης πρέπει να πάρει πολλή φόρα, έτσι που καθώς περνά πάνω από το σκυφτό να σηκώσει τη λεκάνη και τα σκέλη του, ώστε προς στιγμή να οριζοντιωθεί ο κορμός του), |
*Μια ππάλα (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης, αντί να
ακουμπήσει με την παλάμη του δεξιού του χεριού στην πλάτη του σκυφτού, τον
κτυπά με το πλευρό της στο αντίστοιχο σημείο),
*Θκιο ππάλες (άλμα όμοιο με το προηγούμενο με τη διαφορά ότι το κτύπημα γίνεται και με τα δυο χέρια ταυτοχρόνως), *Μια ζυμωτή (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης, αντί να ακουμπήσει με την παλάμη του δεξιού του χεριού στην πλάτη του σκυφτού, κλείνει τη γροθιά του και την κυλά στο αντίστοιχο σημείο σαν να ζυμώνει), *Θκιο ζυμωτές (άλμα όμοιο με το προηγούμενο με τη διαφορά ότι το κύλισμα γίνεται και με τα δυο χέρια), *Φούρνος (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης, καθώς περνά πάνω από το σκυφτό, σηκώνει από την πλάτη του το δεξί του χέρι και παριστάνει πως σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό του), *Αγαλματάκια (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης μόλις προσγειωθεί ακινητοποιείται ωσότου πηδήσουν όλοι οι συμπαίχτες του, στην οποιαδήποτε κατάσταση βρέθηκε όταν πάτησε στο έδαφος), *Τι ώρα είναι κύριε Νίκο; (άλμα όμοιο με το πρώτο με τη διαφορά ότι ο παίχτης μόλις προσγειωθεί φωνάζει δυνατά τον επόμενο αριθμό εκείνου που είχε φωνάξει ο αμέσως προηγούμενος: ο πρώτος που περνά φωνάζει όποιον αριθμό θέλει από το ένα ίσαμε το πέντε). |
10. Αππήησεν ο κάμηλος
Παιχνίδι διασκεδαστικό, αλλά και δυναμικό, με φάσεις αγωνίας. Παίζεται από μεγάλα παιδιά. Το παιχνίδι αναπολεί τον καιρό που στην Κύπρο οι μεταφορές γίνονταν με καμήλες. Τότε, λοιπόν, καθόλου σπάνια, οι καμήλες εκδικούνταν τους καμηλιέρηδες, όταν για κάποιο λόγο τις χτυπούσαν, και επετίθεντο εναντίον τους σε ώρες σχόλης με στόχο να καθίσουν από πάνω τους και να τους σκάσουν. (Πηγή εικόνας: Από το αρχείο doc "Ο κάμηλος"). Περιγραφή παιχνιδιού: Οι παίχτες χωρίζονται σε δυο ομάδες των πέντε έως εφτά μελών. Ένας επιπλέον παίχτης αναλαμβάνει να διαδραματίσει, εκτός ομάδων, το σταθερό θεμέλιο του παιχνιδιού. Γίνεται κλήρωση μεταξύ των ομάδων για να κατανεμηθούν αρχικά οι δυο ρόλοι, του «κάμηλου» και του «καμηλάρη». Ο παίχτης-θεμέλιο ακουμπά με την πλάτη σε σταθερό σημείο (τοίχο, στύλο κ.τ.ό.), με το κορμί του σε αμβλεία γωνία, με τρόπο, βέβαια, που να μη γλιστρά, ή απλά κάθεται σε μια καρέκλα. Οι παίχτες της ομάδας που κληρώθηκε για καμηλάρης έρχονται και σχηματίζουν μια ράχη μπροστά από τον παίχτη-θεμέλιο. Δηλαδή, ο πρώτος ακουμπώντας το κεφάλι του στην κοιλιά του θεμέλιου σχηματίζει με το σώμα του ορθή γωνία με διεσταλμένα τα σκέλη του, ενώ με τα χέρια του κρατά γερά τη μέση του θεμέλιου, ο δεύτερος τοποθετεί το κεφάλι ανάμεσα στα σκέλη του πρώτου και σχηματίζει επίσης ορθή γωνία και μεγάλο διασκελισμό, ενώ κρατιέται γερά αγκαλιάζοντας τα σκέλη του προηγούμενου, το ίδιο κάνουν και όλα τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Όταν σχηματιστεί και στερεωθεί ο καμηλάρης, τα μέλη της ομάδας του κάμηλου παίρνουν σειρά και με μεγάλα άλματα με φόρα σκαρφαλώνουν στη ράχη του καμηλάρη αγκαλιάζοντας το σώμα του συμπαίχτη πάνω στον οποίο βρέθηκαν. Κάθε παίχτης οφείλει να παραμείνει εντελώς ακίνητος στο σημείο που σκαρφάλωσε. Δε δικαιούται να βελτιώσει με οποιοδήποτε τρόπο τη θέση του. Πρέπει, εξάλλου, να φροντίσουν να χωρέσουν όλοι. Για λόγους στρατηγικής μπορούν να συμφωνήσουν να σκαρφαλώσουν πολύ πυκνά ή πολύ αραιά, ανάλογα με τα …αδύνατα σημεία του καμηλάρη. Όταν σκαρφαλώσει και ο τελευταίος μετρούν σε ρυθμό δευτερολέπτων ίσαμε το δέκα και κατεβαίνουν. Άλλο, βέβαια, να το περιγράφεις και άλλο να γίνεται! Γιατί το ενδεχόμενο να μην πετύχει το άλμα ενός παίχτη, το ενδεχόμενο να ακινητοποιηθεί σε επισφαλή θέση, το ενδεχόμενο το άλμα του επόμενου να σπρώξει τον προηγούμενο κ.λ.π. υπάρχει πάντα. Έτσι η σταθερότητα του κάμηλου τίθεται σε δοκιμασία κάθε φορά που ένας ακόμα παίχτης πηδά για να σκαρφαλώσει. Εννοείται ότι και ο καμηλάρης δεν κάθεται αμέριμνος. Τα μέλη της ομάδας του καμηλάρη δικαιούνται να κινούν το σώμα τους, όχι όμως και να μετακινούν τα πόδια τους από την αρχική θέση που παίρνουν. Αν η ομάδα του καμηλάρη αντέξει το σκαρφάλωμα των άλλων στη ράχη που σχημάτισε και δε διαλυθεί και δε σωριαστεί κάτω, οπότε υποχρεούται να παραμείνει καμηλάρης, έχει πιθανότητα -εφόσον χάσει η καμήλα- να νικήσει και να μετατραπεί σε καμήλα, οπότε το παιχνίδι υποχρεωτικά επαναλαμβάνεται. Για να γίνει, όμως καμηλάρης η ομάδα που ήταν καμήλα, πρέπει ολόκληρη ή κάποιο μέλος της να πέσει από τη ράχη κατά τη διάρκεια του σκαρφαλώματος ή στα δέκα δευτερόλεπτα του μετρήματος. Αν με το πέρασμα και των δέκα δευτερολέπτων η καμήλα βρίσκεται ακόμα σκαρφαλωμένη, ο καμηλάρης θεωρείται ότι εξέπνευσε! 13. Το μαντήλι
Το παιχνίδι αυτό απευθύνεται σε παιδιά μικρής ηλικίας και κάπως μεγαλύτερα κορίτσια. Περιγραφή παιχνιδιού: Δέκα έως δεκαπέντε παιδιά κάθονται σε κύκλο κατά γης, με το πρόσωπο προς το εσωτερικό του κύκλου. Ένα παιδί, ο «αυκατζής», κρατά ένα μαντήλι με κόμπο στη μια άκρη, και κάνει συνεχώς το γύρο του κύκλου επαναλαμβάνοντας τη φράση «Εγιώ τ’ αυκά ’γοράζω τα, κάθουμαι ξιπουλιάζω τα, πουλώ τα, πουλώ τα του θκειού μου του Κολόκα που κάμνει κολοκούθκια που τρων τα κοπελλούθκια τζιαί κάμνουν κολοκούθκια». Όποτε το αποφασίσει ρίχνει κρυφά το μαντήλι πίσω από κάποιο παιδί, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από μισό μέτρο. Τα παιδιά που κάθονται ψάχνουν διαρκώς με τα χέρια τους να βρουν το μαντήλι που ενδεχομένως έχει αφεθεί πίσω τους· δεν επιτρέπεται να σρέψουν πίσω το κεφάλι τους. Όταν κάποιο παιδί ανακαλύψει πίσω του το μαντήλι, το αρπάζει και καταδιώκει τον «αυκατζή» γύρω από τον κύκλο. Αν καταφέρει να τον κτυπήσει με το μαντήλι τον βγάζει από το παιγνίδι, ο κύκλος στενεύει και γίνεται αυτός «αυκατζής». Αν δεν τον προλάβει, και προφτάσει να καθίσει στο κενό που άφησε το παιδί που τον κυνήγησε, παραμένει στο παιγνίδι στη θέση του καινούριου «αυκατζή». Για να γίνεται το παιχνίδι πιο διασκεδαστικό -ιδίως γι’ αυτούς που το παρακολουθούν- ο εκάστοτε «αυκατζής» προσποιείται ότι δεν αποφασίζει να αφήσει το μαντήλι, έτσι που τα παιδιά του κύκλου, και ιδίως το θύμα, να παραμένουν αμέριμνοι. Με έξυπνους χειρισμούς το παιχνίδι μπορεί να διαρκέσει πολλή ώρα. |
11.Τριστέλλια
Το παιχνίδι αυτό παιζόταν από τους νεαρούς την Κυριακή του Πάσχα, μετά τη Λιτή, και τη Δευτέρα της Λαμπρής στο χωριό Μαραθόβουνο. Περιγραφή παιχνιδιού: Οι παίχτες χωρίζονται σε δυο ή τρεις ομάδες των έξη ή οκτώ μελών. Τρεις ή τέσσερις νέοι από κάθε ομάδα τοποθετούνται κυκλικά με τα πρόσωπα γυρισμένα στο εσωτερικό του κύκλου, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο, και κάθονται στα γόνατα. Οι άλλοι τρεις ή τέσσερις παίχτες της ίδιας ομάδας ανεβαίνουν στους ώμους εκείνων που κάθονται στα γόνατα και πιάνουν κι αυτοί «σιερκές», όπως οι πρώτοι. Οι παίχτες που είναι από κάτω σηκώνονται σιγά σιγά, ενώ οι από πάνω προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπία Μόλις η ομάδα σηκωθεί, οι από κάτω περπατούν όπως μπορούν πιο ισορροπημένα, κάποιος πλάγια, κάποιος ανάποδα, αλλά με προσοχή ώστε να διατηρούνται σταθεροί οι όρθιοι. Το «τριστέλλι» μετακινείται και προχωρεί σε προκαθορισμένη διαδρομή που μπορεί να περιλαμβάνει και σκαλοπάτια ή άλλα εμπόδια. Στόχος της κάθε ομάδας είναι φτάσει πρώτη στο τέρμα της διαδρομής χωρίς την παραμικρή πτώση. Αν πέσει έστω και ένας παίχτης από τους έξη ή οχτώ της ομάδας η ομάδα χάνει. Μια παραλλαγή στόχου δεν καθορίζει τέρμα, αλλά οι ομάδες εκτελούν κυκλική διαδρομή, οπότε νικά εκείνη της οποίας οι παίχτες θα παραμείνουν στις θέσεις του τελευταίοι. Αμοιβή για τους νικητές ήταν συνήθως ένα πασχαλινό τραπέζι από τους ηττημένους. 12.Το γυριλλίν
Τα λαϊκά παιγνίδια κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το φύλο ή την ηλικία των παιχτών ή ανάλογα με την εποχή ή το χώρο που διεξάγονται ή και ανάλογα με το στόχο που επιδιώκεται. Το παιγνίδι αυτό αποβλέπει στο κέρδος και απευθύνεται σε αγόρια 9-12 χρόνων. Περιγραφή παιχνιδιού: Τα παιδιά σχηματίζουν στο έδαφος ένα κύκλο που τον λένε «γυριλλίν». Κάθε παίχτης πρέπει να τοποθετήσει στον κύκλο ένα δικό του αντικείμενο (π.χ. ένα μολύβι ή ένα ...κινητό τηλέφωνο), κατά προσέγγιση συμφωνημένης αξίας. Έξω από το «γυριλλίν», σε απόσταση μεγαλύτερη των 8 βημάτων, τοποθετούν μια πέτρα που τη λένε «σημάιν». Κάθε παιδί κρατά μια πέτρα πλακωτή (πλάκα) και αφού σχηματίσουν μια γραμμή που να απέχει από το «σημάιν» 8-10 βήματα, ρίχνουν όλα με τη σειρά την πλάκα τους προσπαθώντας να την πάρουν όσο πιο κοντά στο «σημάιν». Αφού ρίξουν όλοι, παρατηρούν τις πλάκες τους και το παιδί που θα έχει καταφέρει να την ρίξει πιο κοντά στο «σημάιν» αποκτά το δικαίωμα να ανοίξει πρώτο τις ρίψεις προς το «γυριλλίν». Τα άλλα παιδιά ακολουθούν με τη σειρά εγγύτητας της πλάκας τους προς το «σημάιν». Ρίχνουν, λοιπόν, την πλάκα τους ιστάμενοι πίσω από το «σημάιν», προς το «γυριλλίν» με σκοπό να περάσει η πλάκα μέσα από τον κύκλο και να παρασύρει έξω απ’ αυτόν κάποιο ή κάποια από τα αντικείμενα που τοποθετήθηκαν μέσα σ’ αυτόν. Ό,τι παρασυρθεί ανήκει πια στον τυχερό. Το μέγεθος του κύκλου και ο αριθμός των παιχτών καθορίζει και το βαθμό δυσκολίας του παιχνιδιού. Το παιχνίδι συνεχίζεται όσο υπάρχουν αντικείμενα στο «γυριλλίν». 14. Η μέλισσα
Πρόκειται για ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Οι παίχτες έχουν την ευκαιρία να ασκηθούν στην ετοιμότητα και τη συνεργασία. Περιγραφή παιχνιδιού: Στο παιχνίδι αυτό λαμβάνουν μέρος μέχρι 30 παιδιά, αγόρια και κορίτσια που χωρίζονται σε δυο ισάριθμες και κατά το δυνατό ισοδύναμες ομάδες. Για να επιτευχθεί αυτό εκλέγονται πρώτα οι δυο αρχηγοί των ομάδων. Αυτοί στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, «τάσσουν» για το ποιος θα ξεκινήσει πρώτος, και μετά ξεκινούν να καλούν εναλλάξ ο καθένας στην ομάδα του ένα παίχτη. Διαδοχικά εντάσσονται όλα τα παιδιά και απαρτίζονται οι δυο ομάδες. Τα παιδιά κάθε ομάδας ενώνουν τα χέρια τους («πιάννουν σιερκές»), και στέκουν αντικριστά, η μια ομάδα απέναντι στην άλλη, σε απόσταση 10 βημάτων. Ο πρώτος αρχηγός φωνάζει: «Μέλισσα, μέλισσα!». Ο δεύτερος αρχηγός αποκρίνεται: «Ορίστε, τι θέλεις;». Αμέσως ο πρώτος αρχηγός δίνει εντολή φωναχτά σε ένα από τα μέλη της ομάδας του να γίνει μέλισσα. Το παιδί αυτό βγαίνει από τη θέση του και τρέχει με ορμή προς τον κλοιό της άλλης ομάδας, σε όποιο σημείο θέλει (προφανώς επιλέγει ένα κατά τη γνώμη του αδύνατο σημείο), προσπαθώντας να σπάσει την «αλυσίδα». Αν το πετύχει αυτό, δηλαδή αν διασπαστούν οι «σιερκές» στο σημείο που επέδραμε, δικαιούται να πάρει ως αιχμάλωτο της ομάδας του όποιο παίχτη από τους αντιπάλους θέλει, πλην του αρχηγού. Τον οδηγεί πίσω από τη δική του αλυσίδα και επανέρχεται στη θέση του μέσα στην ομάδα του. Αν δεν τα καταφέρει μένει αυτός αιχμάλωτος της ομάδας που άντεξε το ...κέντρισμά του. Σειρά του δεύτερου αρχηγού, και το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι η μια ομάδα να αιχμαλωτίσει όλους τους παίχτες της άλλης, αφήνοντας μόνο του τον αρχηγό της. Αν οι ομάδες είναι πραγματικά ισοδύναμες, στην πολλή ώρα το παιχνίδι διακόπτεται και νικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που κρατά τους περισσότερους αιχμαλώτους. |
Παραδοσιακά παιχνίδια στην Κύπρο
|
Πασχαλικά Παραδοσιακά Παιχνίδια
|
Πηγή κειμένων
http://pkkifanto.blogspot.gr/2007/08/blog-post_27.html
http://athlitikipoed.tripod.com/paradosiaka_pexnidia2.htm
http://www.71scouts.com/71scouts/
http://dim-pafos10-paf.schools.ac.cy
http://dentroteo.blogspot.gr/
Αρχείο doc "Ο κάμηλος"
http://pkkifanto.blogspot.gr/2007/08/blog-post_27.html
http://athlitikipoed.tripod.com/paradosiaka_pexnidia2.htm
http://www.71scouts.com/71scouts/
http://dim-pafos10-paf.schools.ac.cy
http://dentroteo.blogspot.gr/
Αρχείο doc "Ο κάμηλος"